Kur të më jesh e zemëruar – Lasgush Poradeci

Kur të më jesh e zemëruar

Ti m`u rrëfeve për sëpari
Shkrepëtimtare në stoli,
Un` ëndërrova se në zemër
Po më valon një mall i ri.

O, ç’ka që m`u venit qipalla
Me kaq të ngjethur të pafaj?
Haj! shkretëtirë e zemrës s`ime!
Dhe haj! e zeza jetë, haj!

Posi një yll i perënduar
Më pate humbur gjith më larg…
Nga malli yt i thura fjalët
Gjith sërë-sërë e varg-e-varg;

E çdo mendim e pata tretur
Vetëm n`ergjënd e në flori,
O, vashë e lotit të zhuritur
Që vetëtin nër syt` e mi.

Prej largësisë së pa anë
Kalon durimi mot-me-mot…
Pas kaqe kohë dhemshurije,
Ndaj vëndi-i lum as eja sot!

Në gjirin tënd të llaftaruar
M`a lerë mëndjen t`a humbas,
Të ndjej si zemra më gatohet
Plot me dëshir` e plot me gas.

Ti buzëqesh më zilitare,
E më çkëlqe si vetëtim,
E më vështro me sy pëllumbi
Drejt mu në fund të shpirtit tim;

Se gazi i kthjellt` i lumtërisë,
Që çel si lulja në mëngjes,
Si lule-e pastër do më mbijë
Në krahruar mun në mes.

Kur të më jesh e zemëruar,
Me shpirt të vrarë-e varfnjak,
N`e mbajç në zemër zembëratën,
Prej helmit t`ënd s`do heq aspak;

S`do psherëti n`e lënç të vdesë,
A në m`a thënç, në mos m`a thënç:
Mjafton një mvrejtje-e buzës s`ate,
Që të më bësh të prishem mënç.

– Lasgush Poradeci

________________________

Lasgush Poradeci (Llazar Sotir Gusho) – (Pogradec, 27 dhjetor 1899 – Tiranë, 12 nëntor 1987) ishte poet, përkthyes dhe shkrimtar, pionier i Romanticizmit dhe Realizmit letrar shqiptar.